افزایش هشداردهنده دیابت در ایران | بیش از ۲۰ میلیون نفر مبتلا یا در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲
شیوع دیابت نوع ۲ در ایران به مرز هشدار رسیده و طبق آمارهای رسمی، بیش از ۲۰ میلیون نفر از جمعیت بزرگسال کشور یا به دیابت مبتلا هستند یا در مرحله پیش‌دیابت قرار دارند.
به گزارش روزنامه ایران، دکتر جعفر جندقی، معاون دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت، در گفت‌وگویی ضمن ابراز نگرانی از روند صعودی ابتلا به دیابت، اعلام کرد که بر اساس نتایج هشتمین دوره پیمایش ملی عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر که در سال ۱۴۰۰ اجرا شد، ۱۴.۲ درصد از جمعیت بالای ۲۵ سال کشور به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند.
به گفته وی، این میزان برابر با بیش از ۷.۵ میلیون نفر است. اما نکته نگران‌کننده‌تر، وجود جمعیت دو برابری از افراد در مرحله پیش‌دیابت است؛ وضعیتی که در آن قند خون افراد از حد طبیعی بالاتر است اما هنوز به مرحله بیماری دیابت نرسیده است. این افراد، در صورت نبود مداخله به‌موقع، به احتمال زیاد در سال‌های آینده به دیابت کامل مبتلا خواهند شد.
.20 میلیون ایرانی درگیر دیابت یا در آستانه ابتلا
بر اساس تحلیل داده‌های این پیمایش، با در نظر گرفتن افراد مبتلا به پیش‌دیابت، تخمین زده می‌شود که حدود ۲۰ میلیون نفر از جمعیت بالای ۲۵ سال کشور یا دیابت دارند یا در آستانه ابتلا به آن قرار دارند.
دکتر جندقی در ادامه با اشاره به اهمیت آگاهی عمومی افزود: «خوشبختانه حدود ۷۵ درصد از مبتلایان به دیابت در کشور از وضعیت خود اطلاع دارند. این آگاهی، فرصتی مهم برای مداخله زودهنگام و کنترل مؤثر بیماری ایجاد می‌کند.»
او همچنین تأکید کرد که پیشگیری از دیابت با مداخلات ساده‌ای همچون تغییر سبک زندگی، تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم و کاهش وزن امکان‌پذیر است و نظام سلامت باید در راستای آموزش، غربالگری و پیشگیری، رویکردی فعال‌تر اتخاذ کند.
. زنگ خطر برای سلامت عمومی
کارشناسان حوزه سلامت معتقدند شیوع فزاینده دیابت در ایران ناشی از ترکیبی از عوامل مانند چاقی، کم‌تحرکی، رژیم غذایی نامناسب و استرس مزمن است. در صورت عدم توجه جدی، این روند می‌تواند در سال‌های آینده فشار مضاعفی بر سیستم بهداشت و درمان کشور وارد کند و بار اقتصادی ناشی از درمان عوارض این بیماری، مانند نارسایی کلیه، بیماری‌های قلبی، آسیب‌های عصبی و مشکلات بینایی، به شدت افزایش یابد.
افزایش آمار دیابت در ایران زنگ خطری جدی است که نیازمند توجه فوری سیاست‌گذاران، نهادهای بهداشتی و مشارکت گسترده مردم برای پیشگیری و کنترل این بیماری خاموش اما پر هزینه است.
